Daag pappa en tienke!!

Reisverslag met papa en tienke op Reeis!!
Pappa en Tienke zijn hier alweer bijna twee weken. Ik schrijf dit verslag nu vanuit een woestijn waar we nu (voor de derde dag op rij!!:P) geen internet hebben. Heb Pappa en Tienke wel mee de bushbush ingenomen. Nu vanaf een afstandje zie ik hoe een kat een hagedis vangt! Goed dat even tussendoor.
Wat ik allemaal heb gedaan met Pappa en Tienke. Het begon savonds toen ze aankwamen, ik maar wachten en wachten en wachten op dat vliegveld –en o wat duurt dat lang!!-. Vlucht zou om 1900 aankomen; neehoor vertrage, om 2015 was de vlucht dan ook echt geland en nog meer wachten iedereen moest natuurlijk worden uitgeladen en de tassen ook. Ik me al zorgen maken: hadden ze me soms niet gezien? Had ik hun gemist en zijn ze nou verdwaald door Bogota aan het lopen? Bergen stress! Maar gelukkig daar kwamen ze eindelijk. En ik zou ik niet zijn als ik niet prompt begon te huilen, gek hoor na zo’n lange tijd ze weer zien, weer echt iets van thuis zo dichtbij te hebben. Dus toen nog naar het hotel, waar pappa en ik hamburgers zijn gaan halen die we daar hebben opgepeuzeld.
We zijn vervolgens onze reis begonnen met in Bogota rondkijken, de eerste dag hebben we een rondrit per fiets gemaakt door de stad, van alles geleerd over de historie en de diverse grote graffiti gezien die ik niet met de graffiti tour had gezien, dus dat kwam mooi uit en een heuze koffiefabriek bezocht. Alleen duurde die tour iets langer dan verwacht waardoor we smiddags maar een beetje door de stad hebben gewandeld, in plaats van dat we naar het goudmuseum zijn geweest, wat ook hartstikke leuk was want door semana santa was het hartstikke druk in de stad!
De volgende dag zijn we naar de zoutkathedraal geweest van Zipaquirá, een nabijgelegen dorpje. Totaal niet hoe ik had verwacht dat het eruit zou zien, maar wel heel mooi! Ik had verwacht dat we in de mijnen een uitgehakte kathedraal zouden zien die je ook van binnen kan bekijken. Niks was minder waar, de zalen van de kathedraal waren gewoon uitgehakt van binnen uit dus daar liep je doorheen. Maar om dat te doen moest je je eerst door een kudde colombianen waden (Semana Santa…) die allemaal bij de 14 verschillende kruizen die uitgehakt waren om de kruisgang van Jezus stonden te poseren ‘even een selfie hoor’ zagen we elke tien meter en iedereen wilde met alle kruizen op de foto. Totaal getikt. Toen de kathedraal doorgelopen die erg imposant was maar ook vooral héél druk! Je kon over de hoofden lopen. Daarna mochten we nog de mijnroute lopen, wat mensen boven de 60 eigenlijk niet konden doen (totale onzin, want het stelde niks voor!), maar was wel grappig en ze hadden pikhouwelen om zelf even mijnwerker te spelen.
Toen begon de eerste dag reizen, op naar Manizales. We moesten al om 0600 op het vliegveld zijn, waar we met de taxi zijn heengebracht. Bracht ie ons nog naar de verkeerde terminal ook en moesten we vervolgens nog tien minuten met de bus. Gelukkig waren we veel te vroeg, dus keurig op tijd om nog een bakkie koffie te drinken op het vliegveld. In manizales aangekomen kwamen we er al gauw achter dat om door deze stad te komen je erg veel moet stijgen en dalen, tis er absoluut niet vlak (ons hostel heette dus niks voor niks ‘mountainhouse hostel’. Maar keurige kamers en een heerlijke douche! Die middag zijn we nog gelijk de kathedraal gaan bezoeken die erg mooi en heel hoog was (106 meter, Papa en Tienke zijn tot over de helft mee naar boven gelopen!!). De volgende dag gingen we naar een koffieboerderij, waar het motto was: drink zoveel koffie als je op kunt (Jaap misschien iets voor jou? ;). Dat was ook weer een wandeling waar we zeer avontuurlijk een rivier over moesten steken op een bamboepaal als brug.
Na de tweede nacht in Manizales moesten we gauw weer door; naar Calí, de stad van de Salsa! Hier mochten we twee nachtjes verblijven met een heerlijk warm klimaat (Eindelijk een beetje de kou uit want wat heb ik het koud gehad in Manizales en Bogota!!!). We moesten om 10.30 met de bus, dus we moesten daar 10.15 zijn, dus besloten we met de kabelbaan naar beneden naar de terminal te gaan, wat absoluut de uitzichten waard was! Toen in een klein 8persoons wagentje naar Calí waar we min of meer 4 uur later aankwamen. Bij binnenkomst vonden Pappa en Tienke de stad absoluut niks (en ik was ook nog geen fan), maar eenmaal bij ons hotel was het toch wel erg mooi (we hadden de mazzel dat het hotel in de koloniale wijk zat). Daar aangekomen besloot ik dat ik naar het dichtbijgelegen kerkje wilde wat op een heuveltje lag. Pappa en Tienke bleven lekker thuis terwijl ik de boel ging verkennen. Toen ik terugkwam heb ik ze meegesleept naar een restaurant met typische colombiaanse gerechten (ze maakten er onder andere koeienlong en koeientong.. getsie!), maar wij besloten maar voor de picada (allemaal kleine dingetjes) en de risotto achtige rijst te gaan. Daarna lekker terug naar het hotel, en helaas geen salsa want ik had hartstikke last van mijn rug , volgende dag maar hopen dat het beter zou gaan, want salsa moet gedanst worden. De volgende dag gingen we met de auto naar een plek die ‘Cristo Rey’ heet, lijkt op de jezus in Brazilie maar ietsje minder groot, desalniettemin imposant en een fantastisch uitzicht!. Vervolgens smiddags hebben we een stadswandeling gedaan die de meneer van het hotel, Gabriel, helemaal voor me had uitgetekend, heel leuk en daar hebben we lekker de rest van de middag over gedaan! S’avonds zijn we lekker arabisch gaan eten (FALAFEL EN SHOARMA:D <3), en de volgende dag moeste we op tijd weer naar het busstation om de bus te nemen rond 2100 naar Popayan!
Popayan bleven we maar een nachtje. Dus ik wilde graag die middag van aankomst nog de mummies bezoeken (in 1994 was het dak van een kerk ingestort bij een aardbeving en zijn toen in ondegrondse tombes 6 mummies gevonden), maar de meneer van de parochie vertelde mij dat als het geen semana santa meer was er dus ook geen gidsen waren. Ja hallo! Helemaal speciaal voor de mummies naar popayan mogen we ze niet eens zien. Dus toen was er een Colombiaanse meneer die het er niet mee eens was en vond dat wij echt wel de mummies mochten zien. Dus de meneer van de parochie liep gauw weg. Ik pappa en Tienke uit de kerk vissen waarop de meneer van de parochie weer terugkwam met een andere meneer die ons gauw naar de mummies bracht (die overigens natuurlijke gemummificeerd waren), dus toch nog de mummies gezien. De meneer had wel haast, want de dienst begon bijna en daar moest hij ook mee helpen. Vervolgens kwam er een oud dametje die ons ook nog wel even de verschillende praalwagens voor de kinderprocessie liet zien, zomaar toch van alles achter de schermen mogen bekijken! Helaas niet de klokkentoren op (maar dat was geloof ik niet zo’n bezwaar:P)
Na een nachtje in Popayan gauw door, op naar san Agustin waar we tijd zouden hebben om te ademen (3 nachten) en de verschillende archeologische plekken te bezoeken. Bij aankomst in het hotel (waar we onze eigen cabaña hadden) bleven pappa en tienke lekker daar –even een bakkie koffie-, terwijl ik naar voedsel ging zoeken. Want wat hadden we een verschrikkelijke hotsende en botsende busreis gehad, vreselijk slecht weg! In plaats van eten ben ik naar een archeologische plek geweest (ik kon geen eten vinden dus dan maar op avontuur), op m’n slippertjes de modder ontwijkend, avontuur was het zeker met als beloning een prachtig uitzicht. Vervolgens toen ik terugliep zag ik papa en tienke over de gewone weg mijn modderweg passeren, dus ik rennen om ze in te halen JOEHOE IK BEN HIE-IER, geen eten gevonden, dus op de terugweg lekker wat chipjes gehaald en vervolgens nog wat meer uitgerust om erna naar de stad te gaan waar we heerlijk hebben avondgegeten. De volgende dag gingen we naar het archeologisch park waar we door een gids zijn rondgeleid (die ons ook van alles vertelde over hallucinogene en andere eetbare planten), wat hartstikke leuk en interessant was (zo hadden alle mannelijk beelden een erecte penis met een riempje eromheen om m omhoog te houden, als deze loskwam zou alle fertiele energie vrijkomen), en nog meer verhalen over eierstokken en baarmoeders. De volgende dag mochten we met onze jeepmeneer de verre archeologische dingen bezoeken. Conclusie na deze dag was dat ie best aardig was maar wel een beetje een oplichter. Maarja hij zou ons ook de volgende dag nog naar tierrodentro brengen, dus maar vriendelijk blijven!
Vervolgens dus met de Jeep naar Tierradentro, wat was dat voor verschrikkelijke reis, en wat waren we blij dat we met de auto waren (in bus was het vast nog erger geweest), maar na 5 oneindige uren kwamen we ook daar aan waar we supervriendelijk werden ontvangen en de hotelmeneer zei gelijk dat ie vervoer kon regelen om naar de verre archeologische plekken te gaan wat supermooi was. Toen ben ik met Pappa nog een stukje gaan wandelen naar een van de meest dichtbije archeologische gebieden terwijl tienke lekker thuis bleef. Het uitzicht was fantastisch en de wandeling was leuk, maar de archeologische plek gesloten dus ben ik nog een stukje doorgelopen waarna we samen weer terug zijn gekeerd. De volgende dag zijn we sochtends met de jeep naar een verre archeologische plek geweest waar we tombes konden bezoeken en toen moesten we verder naar beneden lopen (de hele tijd tijdens de wandeling wisselden pappa en tienke elkaar af met zeggen ‘wat ben ik blij dat we dit niet hoeven te stijgen!’. Was een fijne wandeling naar beneden en we hebben allemaal verschillende tombes gezien. Daarna lekker weer terug naar het hotel waar we hebben gelunchd en toen ben ik nog te voet een andere heuvel opgeklommen om nog een paar archeologische gebieden te zien. Ondertussen regelde de hotelmevrouw dat onze bus betaald werd en konden we dus rustig gaan slapen wetend dat we de volgende dag een fijne plek voorin de bus naar la Plata zouden hebben.
En nu, na een busreis met 2 keer overstappen (die vloeiend verliep) zit ik in de middel of nowhere in een fantastische woestijn om lekker rond te kijken en over een half uurtje gaan we een wandeling doen om de rode woestijn te bezoeken met een gids waarna we denk ik lekker verder uit kunnen rusten en dan savonds op tijd naar bed! Nou de wandeling was fantastisch, de gids liet ons allerlei woestijnplanten eten (twee cactussen en de vruchten van twee andere cactussen), en kon van alles vertellen over de woestijn. De volgende dag ben ik met pappa om 5 uur opgestaan om de andere woestijn te bezoeken met de motor, dit was de grijze woestijn en ook hier kon ons weer van alles verteld worden over het type zand, de planten etc. Er groeien een hele hoop medicijnen in de woestijn, magische plek!
Nu zijn pappa en Tienke helemaal gepakt en gaan we naar het goudmuseum, vanavond gaan ze alweer..!
Abrazos!!!