Gevonden: verloren stad en tayronaaa <3

Paragliden was insanely gaaf en erg misselijkmakend. Aan het einde werd me gevraagd of ik hield van acrobatiek.. euh… ja? Hoewel dat erg leuk was werd ik daar zo misselijk van dat ik over het randje van mijn stoeltje naar beneden heb gebraakt. Goed, dat was mn ontbijt.. Maar leuk was het wel; vale la pena! Na drie dagen San Gil had ik wel genoeg geld over de balk gesmeten en was ik klaar voor Santa Marta. Voor de nachtbus ben ik met John, een jongen die ook ging mountainbiken, gaan avondeten. Bizar lekkere spare ribs gehad. Mogelijk de beste die ik ooit heb gegeten. De nachtbus verliep voorspoedig en we kamen keurig om 0730 aan in sta Marta. Een verschrikkelijk warme redelijk vieze stad met heel veel verkeer maar een mooi strand. Dus ik besloot maar gelijk op avontuur gegaan en heb een hangmat gekocht (om in te slapen waar mogelijk en voor op de boot van Iquitos nar Yarimaguas in Peru). Na een dag vol avontuur ben ik gaan slapen en de volgende dag begon mijn avontuur naar de verloren stad! 4 dagen hiken om een vergeten plaats van de indigenas te vinden. Door de jungle!!! Hartstikke gaaf. Hoewel mijn groep traag was (ik hou van doorlopen) was de tocht onvergetelijk. Mede doordat er een 55 en een 69jarige man in mijn groep zaten. Die elkaar al ruim 30 jaar kenden, de 69-jarige moest halverwege de rest per muilezel doen (dat lopen ging toch niet zo goed) en hij had 4 halve literflessen rum bij zich (en het was ook nog flor de cañaaaa <3). Bovendien had hij genoeg voorgedraaide joints bij zich voor de hele groep XD. Dus de tweede helft van de tweede dag stapte hij over op muilezel, kon hij ook mooi rum drinken en jointjes roken want hij hoefde niet meer te lopen! Op dag drie zagen we de verloren stad en liepen we weer een deel terug. Savonds moesten we de verjaardag van Harmeet vieren, een van de meiden van mijn groep, wat werd gedaan met Flor de caña. Na het eten werd iedereen door Juan (de 69-jarige) uitgenodigd voor een joint, waarna we vervolgens uitleg kregen over hoe de indigenas coca en kalk kauwen zodat er meer stoffen vrijkomen. De laatste dag liepen we terug en wilde ik diezelfde dag nog naar de stranden van Tayrona. Helaas was dat niet mogelijk… De rest van de groep was namelijk redelijk traag, dus we waren niet op tijd. Dan maar een dag later mijn hangmat uitproberen… De trek naar de verloren stad was in ieder geval onvergetelijk! Ik besloot van hostel te wisselen, want waar ik verbleef was het verschrikkelijk, dus ging ik met een meisje en een jongen van mijn groep naar hun hostel mee om daar te gaan slapen. Briljante keuze. We hebben de hele nacht met een grote groep bier gedronken en gefeest in het hostel en op geweest tot 0700… :D Toen ben ik om 0830 vertrokken naar Tayrona, dat was in een minder briljante keuze. Na bier en heel weinig slaap+4 dagen hiken was de wandeling door het natuurpark van tayrona een hel. Zeker omdat ik ook de wandeling van de 9 stenen besloot te doen die nog een extra 45 minuten was. Het was wel erg mooi, maar mn voeten deden zo’n pijn en ik heb bijna 3 uur gedaan over een wandeling van 2 uur. Maar de standen waren prachtig en het water heerlijk, absoluut de moeite waard!!! En ik mocht in mijn eigen hangmat slapen (na wat discussie met de jongen die me mijn plek moest wijzen; hij wilde m niet ophangen maar hun hangmat gewoon laten hangen, kom nou, heb m niet voor niks 2 uur meegezeuld!). Ik ben tegen 2130 heerlijk op tijd naar bed gegaan om om 0600 weer op staan en over het strand te wandelen en te gaan zwemmen. Om 0900 ben ik te paard teruggegaan naar de ingang. Mijn paard wilde de hele weg in galop, en dat vond ik ook wel mooi. Dus ik heb gegaloppeerd over de stranden en door de bossen van Tayrona op een prachtige schimmel genaamd romeo <3. Maar hoewel het park fantastisch was moet ik ook op mijn blog nog even vertellen dat de ingang een democratische onzin was. Je moest een stomme film kijken van 30 minuten of het park (ik ben hier om de stranden life te zien; niet in een film!) en vervolgens hadden we een kopie van ons paspoort nodig (wat ik had maar die was weer niet goed genoeg), dus na een half uur in de rij te staan voor 2 tergend langzame kassas moest ik opnieuw een kopie maken van mijn paspoort wat ook een half uur duurde.. 1.5 uur vertraging door de verschrikkingen der bureaucratie…! Stom park. Gelukkig gold ook hier studenten korting (hiep hoi, 8000 ipv 35000!!). Nu zit ik inmiddels in een minibus naar cartagena die me als het goed is bij mijn hostel afleverd (met een beetje geluk). Ik geniet hier nog volop, en vind het jammer dat ik (ONDER VOORBEHOUD) tegelijk met Myrthe weer naar huis ga, maar er zijn gelukkig genoeg dingen die me naar huis trekken om deze datum de ideale datum te maken.. ;)
Un abrazo fuerte!!!

ps. nog een kleine aanvulling op mijn vorige verhaal:
Over de 7 watervallen waar ik met een venezolaanse jongen heen ben gegaan: We zouden om 0600 de bus nemen, maar die bleek ineens niet te gaan dus toen hebben we 45 minuten gewacht en gekletst met dronken mensen die steeds aan hem vroegen of hij het wilde vertalen voor mij XD. Ze leken niet te begrijpen dat mijn spaans prima is hoewel ik gewoon antwoord gaf op hun vragen en met ze kletste… Vervolgens moest hij naar Bogotá en ben ik de wandeling met de uitkijkpunten rond villa de leyva gaan lopen