Waar jullie nog recht op hadden en een beetje extr

Oké, er was nog een gigantische hoeveelheid aan verhalen die over Medellin verteld moeten worden. Zo heb ik samen met twee andere hotelgasten een toer gehad van medellin waarbij de manager al om half twaalf aan zijn eerste biertje begon, en hij ons maar gelijk besloot om op een kroegentocht te nemen (voor de lunch!). Ik ben naar een 200 meter hoge steen geweest (en NEE het was geen berg/heuvel, het was echt een steen met trappen er tegenaan gebouwd). Ik heb mijn eerste ervaring gehad met aguardiente, een naar anijs smakende (deed mij aan vitamine D druppels denken, weetjewel, van vroeger) waarvan ik samen met een schot een fles soldaat heb gemaakt temidden van alle andere mensen in het park (Dat is normaal in Medellin), er is een wonderschoon parkje met in plaats van bomen lichtpalen. Ik kon m’n geluk niet op in een Nemo achtig museum. Ik ben in slaap gevallen midden op een feestje in ons hotel temidden van colombiaanse studenten (helaas heb ik hier ook fotografisch bewijs van). Ik ben naar een naaldbomen bos geweest (net of ik weer in Nederland was!) ik ben snachts met de kabelbaan naar boven geweest om een prachtig uitzicht te hebben over de stad. En ik kan er nog steeds niet over uit dat de mensen uit Medellin in de rij staan voor de bus (en nee niet zoals in Nederland), er word keurig een één-persoon-brede rij gemaakt die soms wel 20-30 personen lang is en iedereen wacht netjes zijn beurt af. Ik kan geloof ik nog wel uren doorgaan over de wonderlijkheid van Medellin, dus ik vertel ook maar wat over Salento.
Salento is een klein ‘paisa’ stadje met het oudste historisch centrum van de regio (paisas zijn de eerste inwoners van e regio geweest). Het heeft ontzettend schattige aandoenlijke huisjes, een uitkijkpunt over de regio en in de buurt is een hotel wat bizar lekker eten maakt (gigantisch lekkere houmous en tzatziki). Bovendien ligt het vlakbij de valle de Cocora, een palmbomen reservaat (ja die vind je op +2500 meter hoogte) met als hoofdattractie de nationale boom van Colombia. Het gaafste (wat het ook het meeste bizar maakt) is dat ze alle andere vegetatie er tussenuit hebben gehaald. Het enige wat je dus ziet zijn 60-70 meter hoge palmbomen in een graslandschap.
En na Salento ben ik naar Calí gegaan, maar voordat ik daar aankwam ben ik nog even langs een heel gave botanische tuin geweest waar je de vlinders gewoon op kon pakken (door ze voorzichtig op te scheppen met een beetje sinaasappelsap op je vingers) en een hele leuke gids die studeerde voor biologielerares en me een onvergetelijke 2.5 uur in de botanische tuin heeft bezorgd. Daarna ging ik toch echt naar Calí waar ik de eerste avond direct voor het eerst in mijn leven in mijn eentje uit ben geweest. Ik ben nog nooit in mijn eentje uitgeweest daarvoor dus dat was best spannend. Maar bij binnenkomst ben ik bij 3 lieve colombiaanse meiden aan tafel gaan zitten die de verjaardag van een van de drie aan het vieren waren en daar heb ik de hele avond mee gekletst en natuurlijk met een aantal mannen gesalsadanst. En in Calí heb ik mijn eerste colombiaanse Salsalessen gehad. Cumbia vind ik toch maar raar hoor. Doe mij maar en linea. Of heb ik nou Cubana geleerd in Nicaragua? De volgende avond trok ik mijn stoute schoenen weer aan en ben ik nog maar een avond alleen uitgeweest. En overdag heb ik ook wat gedaan, een redelijk korte hike maar met een bizar stijle hellingshoek naar het beste uitkijkpunt van de stad (Cerro de las tres cruces). Helaas begon mijn avond met een man van 45 aan met vastgeplakt. Ik was min of meer op een ongewenste date. Gelukkig werd ik na verloop van tijd door een jongere Colombiaan ten dans gevraagd en kon ik ontsnappen van mijn ongewenste date. Helaas was na deze twee dagen van baccanales mijn salsa-avontuur verder weer voorbij en mocht ik (alweer) naar Bogotá, uiteraard met de nachtbus. De eerste dag heb ik maar besteed aan mijn vakantie met Myrthe en Jaap plannen en stressen over van alles en nog wat (AAAH IK HEB TE WEINIG TIJD), maar savonds ben ik, na lekker met Meike en Heleentje (huisgenootje) geskyped te hebben, de stad in gegaan. We zouden naar een salsaclub gaan. Maar in plaats van te dansen heb ik samen met een Britse jongen de avond besteed aan de kaarsen uitblazen. Die waren immers absoluut een fire-hazard. Wij ze uitblazen, de obers ze weer aandoen (was veel werk voor ons hoor). Leidde in ieder geval tot een hilarische avond. Vervolgens gingen we weg en onderweg nog een biertje doen (hij stelde voor dat we naar ‘a jammy place’ zouden gaan. We eindigden ergens in een barretje waar ik zeker 10 mensen cocaïne heb zien snuiven midden op de tafel. Interessant… Ik wilde de dag daarop naar Monserrate, maar het was weer eens bewolkt.. Smiddags werd ik door een Indiaanse jongen die ik in Cartagena had ontmoet, gevraagd of ik bij m kwam eten, hij zou koken. Dus daar ben ik naar toe gegaan (hij woonde volgens mij in een van de rijkste delen van Bogotá en had een appartement met een spectaculair uitzicht) en die heeft heerlijk ‘mild pittig’ voor mij gekookt (ik kreeg er tranen van in mijn ogen). Al met al een geslaagde laatste dag in Bogotá. De volgende ochtend mocht ik nog met Nicolas ontbijten (Colombiaanse jongen met wie ik een week samen heb gereisd), wat errug lekker maar wel heul vroeg was; 0700 in een restaurantje, dus 0600 in de bus; Bogotá is groot! Toen naar het hostel waar ik met Oma Ruurlo geskyped heb en vervolgens op naar het vliegtuig, naar de Amazoneee! In Leticia verbleef ik in een fantastisch hotel met een hele hele hele aardige eigenares die perfect Engels sprak, de eerste avond ben ik met een Amerikaans meisje een wandeling door de jungle gaan doen. De volgende dag moest ik van alles regelen om peru in te kunnen; ik had een t-shirt met lange mouwen nodig en moest mijn entree stempel hebben. Daarnaast was het ook wel handig om mijn entreestempel voor Peru alvast te regelen..
De bootreis de volgende dag ging voorspoedig en toen kwam ik algauw aan in iquitos waar er problemen waren met mijn reservering . Na eerst afgezet te zijn door de motortaxi bleek dat ze mijn reservering niet door hadden gekregen en dus moest er iets nieuws geregeld worden. Gelukkig was de dame erg behulpzaam en bracht ze mij ergens anders onder. Waarop ik vandaag aan mijn avontuur in iquitos kon beginnen, maar dat is voor de volgende blog en dan zal ik ook direct vertellen over de jungle waar ik morgen naar toe gaa!

Besos!