Leon4, ik word al bijna sentimenteel

Zaterdagnacht: TELICAAA. Vulkaan nummer 5 of 6 ofzo. Vulkanen waar ik tot nog toe op ben geweest: Masaya, Laguna de Apoyo, maderas, mombacho, cerro negro, Telica. 6 dus. Ik vind echter zelf dat mombacho en laguno de apoyo niet tellen. Mombacho ben ik niet tot boven geweest, en de laguna is al jaren dood. Maar van mn bucketlist kan ik nu weer afstrepen: slapen op een vulkaan checkk, lava zien: check. Ik moet nog een paar vulkanen op, maar het heeft allemaal geen haast. Deze week mijn verslag maar eens afschrijven, zou ik misschien nu beter kunnen doen dan dit verslag beginnen (ik ben begonnen met schrijven op het strand zondag), maarja, dit vind ik een stuk leuker. Verslagje schrijven vanaf het strand waar ik volgende week ga leren surfen. Ik heb bedacht dat ik, in plaats van heel veel door nicaragua te reizen, lekker ga leren surfen. Heb een week, en lijkt me een perfect tijdverdrijf om te kunnen doen op strand. Ik hou van het strand, maar alleen maar in de zon liggen bakken vind ik nogal saai, en daarnaast bak ik nogal snel aan.
Dus deze week ga ik een shirt kopen om in te kunnen surfen zodat ik me niet verbrand, en dan volgende week leren surfen. Zal bovendien een prima manier zijn om mn lijf weer een beetje in vorm te krijgen. Het is leuk dat ik zonder iets te doen afval (prima dieet: hitte), maar ik verlies ook al mijn spieren. Die train ik wel weer als ik terug ben, maarja, daar heb ik nu niks aan. Gelukkig kan ik nog steeds vulkanen op en af, en ik ga in Colombia hardloopschoenen regelen, eerst aan mn papa 5 kilo kleding meegeven zodat ik weer ruimte heb (m’n nicamama heeft me veel te veel gegeven; zeg 4 broeken) en ik ben erachter gekomen dat ik sommige dingen echt niet nodig heb. Heb een gigantische hoeveelheid t-shirts bij me, er zijn een aantal die ik nog niet heb gedragen sinds ik ben aangekomen. Daarnaast ben ik meer van jurkjes gaan houden en heb ik twee fantastische nieuwe jurken gekocht, heb geen flauw idee hoe ik alles mee ga nemen, maar dat maakt allemaal niks uit, ik vind wel een manier <3
Ik heb hier over de afgelopen weken een ontzettend leuk bestaan opgebouwd en ga het gigantisch missen. Misschien nog wel meer dan Nederland. Waarom meer? Omdat ik van Nederland altijd weet dat ik terug zal keren, hier keer ik ook terug maar k heb geen flauw idee wanneer. Me va a hacer falta. Ik heb een groep vrienden met wie ik naar het strand ga, savonds eet en klets. Tuurlijk heb ik nog niet vriendschappen zoals ik ze thuis heb, maar heb wel een hele hoop vrienden die zo zouden kunnen worden. Daarnaast betwijfel ik of er een plaats is waar je beter kan uitgaan dan hier. Lijkt gigantisch op Nederland, maar beter. Bovendien blijft het me vermaken dat als je met een vriendinnetje uit bent er twee kerels naar je toe zullen komen om jullie samen ten dans te vragen, lijkt in niks op het paringsritueel dat we in Nederland uitvoeren. Maar het is erg vermakelijk. Voel me wel een beetje lullig elke keer dat ik nee zeg..!
Daarnaast maak ik regelmatig de nicaraguaanse mannenmentaliteit mee. Jaa hij heeft dan wel een vriendin, maar een man wil toch ook een avontuur? De meesten zijn hier gigantisch eerlijk over, en mijn vrienden vertellen dat ze ook eerlijk zijn hierover tegen hun avontuurtjes, niks geen valse belofte van liefde. Een ander ding dat me altijd blijft verbazen is hun volhardendheid. De meeste Nederlandse wijs je één, maximaal twee keer af, en dan snappen ze de boodschap. Hier snappen ze na de 5e keer nee nog niet dat nee echt nee betekent. Of dan vragen ze je met je te dansen, zeg je eerst nee, waarop wordt gereageerd aaah éééén nummertje. Dus dan oke oke een nummer. En zijn ze verbaast als je na dat ene nummer ook echt vertrekt. Ja hallo: ik wilde helemaal niet met je dansen..!
Stiekem vind ik het wel een beetje spannend om te gaan leren surfen, straks bak ik er helemaal niks van en doe ik niks anders dan van die plank aftieven. Ik ben van de week wel naar chinandega geweest met Lara en Alina, en toen heb ik welgeteld 3 seconden rechtop gestaan, maar het blijft een beetje spannend. Daarnaast vind ik de zee altijd een beetje spannend: je weet nooit wat voor beest je tegenkomt. Eigenlijk ben ik best een beetje een watje. Toen ik vandaag (zondag) met MariaJo naar het strand ging achterop de motor vond ik 90 toch wel een beetje spannend. Met name omdat ik niet eens een lange broek droeg, maar ook vanwege de manier waarop de wind aan me trok. Goed nu zal papa me wel weer vragen of ik soms graag orgaandonor wil zijn, maarja, achterop de motor zonder bescherming hoort denk ik een beetje bij het twintig-en-op-reis-zijn bestaan. Of in ieder geval bij mijn bestaan hier.
Liefs! Un abrazo fuerte!!