3 dagen voor mijn volgende afscheid

Maandag vertrek ik alweer, en moet ik afscheid nemen van mijn lieve Nicaraguaanse familie. Maar ik keer terug, want Yahoska is nog zwanger en dat kind moet en zal ik zien! Bovendien zal ik het leuk vinden om tijdens mijn coschap eens een weekendje naar Granada te gaan en alle mensen van Granada weer te zien. Het is weer ruim een week geleden dat ik mijn vorige verslag heb geschreven, maar ik kan me niet zo goed herinneren wat ik allemaal gedaan heb.
2 januari heb ik eindelijk afgesproken met Consuelo en haar familie. We hebben heerlijk pizza gegeten in de stad en ik heb een klein kadootje gekregen voor de ouders van Roos. Daarnaast was ik hun 'chela guide', want ik kende granada beter dan hun. Dus ik heb ze meegenomen naar de Merced church, naar het gratis museum voor archeologie en naar het chocomuseum. Daarnaast zijn we lekker naar het strand gegaan en hebben we daar een beetje uitgewaaid en ik heb ik ze van alles bij kunnen praten over hun Nederlandse vrienden. En ze heeft me verteld dat ik, de dag voor ik terugvlieg, bij hen kan logeren en dat ze me dan wel naar het vliegveld willen brengen. Superlief :)
Ik had zaterdagochtend les ipv nieuwjaarsdag, dus dat heb ik braaf gedaan, de rest van de dag heb ik geprobeerd te helpen in de winkel, en ik begin daadwerkelijk steeds beter te worden in het herkennen van alle productnamen en het onthouden van de prijzen (ik verkoop gelukkig steeds hoogstens dingen te duur en nooit dingen te goedkoop). En zaterdagavond begonnen de 'pleitos' (gevechten) die drie dagen geduurd hebben in een zijstraat van mijn straat. Ze vonden alleen snachts plaats na mas o menos 21.30. Er zijn blijkbaar twee groepen jongeren die een soort gevechtssituaties doen. Beide groepen hebben een soort kanon om vuurwerkbommen (die een vreselijk lawaai maken) af te schieten. Gelukkig -begreep ik later- schieten ze niet op elkaar maar slechts de lucht in. Het is een machtsvertoon ofzo, en niemand raakt echt gewond, slechts wat schrammen. En ik zag steeds 16jarige jochies door de straat rennen. Ik ben blij dat ze na drie dagen stopten, want ze jaagden mn moedertje angst aan en het was echt vreselijk lawaai.
De dag daarop ben ik voor de tweede keer naar de isletas geweest; dit maal niet met de school maar met mijn familie, of althans, met Mercedes, haar oudste zoon en zijn vrouw, hun kind, Daren en vrienden van de zoon van Mercedes. We gingen niet zoals de vorige keer een rondje varen, maar we gingen direct naar een van de eilandjes waar we gingen chillen en bier gingen drinken. Helaas dronk degene die ging rijden ook stevig wat Rum weg, maarja, we waren in ieder geval met de auto en ik had geen zin om moeilijk te doen (daarnaast ben ik nog steeds niet 100% zeker of hij echt degene was die reed; het leek alsof er een extra persoon was die ons ophaalde en wegbracht). En alles is goed gegaan, ik leef nog steeds. Op het eiland heb ik daarnaast heerlijke, gefrituurde, vers gevangen vis gegeten; ze frituren hier ontzettend veel dingen en ik snap waarom; het is zo lekker. De vis was heerlijk mals en perfect gekruid. En natuurlijk met kop en staart en vinnen (de vinnen waren door het frituren in een soort knapperige hapjes veranderd), dus die mocht ik weer schoonmaken en met behulp van mn vork en mn vingers heb ik er zoveel mogelijk vlees af weten te pulken.
Maandag was het begin van mn laatste week, en ben ik naar de immigratiedienst/gemeente/paspoortplek geweest om nog eens na te vragen of een visa nou gratis was en zo nee hoe duur het dan was voor drie maanden. Daar kreeg ik het verlossende antwoord: 1 maand extra kost 500 Cordoba; ofwel 15 euro. Ik vermoed dat naar Costa Rica heen en weer reizen meer gedoe is (en meer geld kost; aangezien je hier entrance fee betaalt voor alle landen), dan zo'n visum kopen, maar verzekerde de dame mij: dat moest ik nu nog niet doen; pas als ik het land zou verlaten. Ik kon niet duidelijk maken dat ik het graag op dat moment wilde doen, dus ben ik maar vertrokken en ga ik dat regelen in Leon bij het gemeentehuis.
Aangezien ik Daren had beloofd nog een keer te gaan zwemmen, zijn we dat dinsdag gaan doen en hebben we ook gelijk zijn nichtje, Lia, opgehaald (zij was ook mee naar de isletas), maar beiden kunnen helaas niet zwemmen. Dus nu had ik twee kinderen van min of meer 8 waar ik op moest passen. En in tegenstelling tot Daren was Lia wel onvoorzichtig en heb ik haar dus twee keer uit het diepe water moeten vissen om te voorkomen dat ze verdronk. Toen ik het zat was raakte ik aan de kant aan de praat met een Amerikaanse meneer die geen haar beter bleek te zijn (uiteindelijk) dan alle flirterige Latino's. Hij vroeg of ie mn nummer mocht zodat we een keer een biertje konden drinken, wat ik prima vond alhoewel ik verwachtte dat we elkaar toch niet zouden gaan zien. Vervolgens krijg ik smsjes als 'just thinking about the beautiful dutch girl I met at the pool', waardoor ik me ongemakkelijk voel. En als ik zeg je moet niet zo vleien krijg ik als reactie 'I would flatter you more..', ja dan heb ik dus echt geen zin meer om een biertje met je te drinken vriend. Ik had niet helemaal door dat dit een van de ontzettend geintegreerde gringo's is die hier rondlopen. Dus ja toen heb ik hem ook maar beleefd afgewezen.
Gisteravond ben ik wat wezen drinken in de stad samen met een ander meisje van de school, wat vet leuk was, voor ons restaurant ging een groep jongens breakdancen (EN ER WAS EEN MEISJE BIJ :D), wat echt gaaf (en af en toe eng) was om te zien. Die kwamen daarna langs met een hoed, en ik was uiteraard gewillig om wat bij te dragen. Daarna heb ik mijn neef (van de familie) gesmst of hij ook zin had om nog even de stad in te komen (ik had hem beloofd dat we nog samen een biertje zouden drinken voor mijn vertrek) en zij wilde naar huis en ik had geen zin in gedoe om een taxi te vinden dus ik heb hem gelijk gevraagd of hij me dan op z'n motor naar huis zou brengen. Dus we hebben eerst haar samen naar huis gebracht en daarna ben ik achterop zijn motor gestapt en zijn we naar een café gegaan waar alleen Nica's komen, wat tot gevolg had dat k vandaag erg moe was, want ik had gewoon klas en niet genoeg slaap. Het was erg gezellig en ondanks zijn eerder confessie dat hij me erg leuk vond keek ie nu voor de verandering niet naar me alsof ik een lekker hapje was en gedroeg hij zich keurig. Ik heb m slechts aan het einde van de avond nogmaals moeten vertellen dat ik echt niet geinteresseerd was (een hele aardige jongen, maar echt totaal niet mijn type), en dat ik m echt eerder als een vriend zag. En dat bovendien hij helemaal niet kon weten of ie me echt leuk vond aangezien we elkaar nauwelijks kennen. Ik heb hem ook maar uitgelegd dat ie me slechts leuk vond wegens mijn blonde haar en mijn blauwe ogen :P.

Vanavond maar op tijd naar bed :)
Abrazos!